Klub powstał w 1905 roku po rozpadzie drużyny ''Frischauf Kattowitz'', która również dała początek klubom Diana Kattowitz i Germania Kattowitz. Za ojców klubu uznaje się dwóch braci: Emila i Rudolfa Fonfara. Początkowo FC Kattowitz było znane jako ''Preussen 05'' i pod taką nazwą został on pięciokrotnym mistrzem Górnego Śląska(górnośląskiej ligi): 1907, 1908, 1909 i 1913, a także w sezonie 1922. W 1922 roku, po plebiscycie na Górnym Śląsku i powstaniach śląskich, zakończyły się występy w niemieckich rozgrywkach, później przez następne 17 lat klub uczestniczył w rozgrywkach polskich (do 1939 roku kiedy Autonomiczne Województwo Śląskie wraz z Katowicami jako stolicą automatycznie podłączono do III Rzeszy. 1. FC Kattowitz był drużyną mieszczańską, wspieraną przez drobny kapitał i pozostający głównie w rękach niemieckich. W zespole grali wyłącznie Ślązacy, niektórzy z nich słabo mówili po polsku.
Lata 20. XX wieku
W latach 20. XX wieku 1. FC Kattowitz był jedną z najsilniejszych drużyn na Śląsku i w Polsce oraz jedną z silniejszych drużyn w Niemczech. W rozgrywkach niemieckich najpierw walczono o mistrzostwo swojego okręgu (w tym wypadku Górnego Śląska), później o mistrzostwo Południowo-Wschodnich Niemiec. Mistrz Południowo-Wschodnich Niemiec grał już systemem pucharowym play-off (16 drużyn) o mistrzostwo całego kraju. W sezonie 1922 FC Kattowitz zajął 3 miejsce w rozgrywkach południowo-wschodnich Niemiec. W 1922 roku po naciskach polskich władz administracyjnych nastąpiła zmiana nazwy, najpierw na ''I Klub Piłkarski'', ale później, po przegranej sprawie sądowej, na ''Erster Fussball-Club Kattowitz''. W pierwszym swoim występie w (1927)w I lidze polskiej w 1927 roku drużyna ta wywalczyła |wicemistrzostwo Polski. W decydującym meczu katowiczanie przegrali z Wisłą Kraków 0:2. Wynik był wypaczony na niekorzyść Ślązaków przez sędziego Zygmunta Hanke z Łodzi. Opracowania takie jak "Kattowitz" Helmuta Kostorza przytaczają wypowiedź Hankego po latach, w którym sędzia przyznał się, że był pod politycznym naciskiem, "''bo nieszczęściem byłoby, gdyby niemiecka drużyna działająca w Polsce zdobyłaby mistrzostwo''". Wicemistrzostwo Polski było zasługą m.in. bramkarza Emila Goerlitza (pierwszego reprezentanta Polski z Górnego Śląska, obrońcy Eryka Heidenreicha (uważanego za jednego z najlepszych obrońców w Europie lat dwudziestych), napastnika Karola Kossoka (również reprezentanta Polski), Jerzego Goerlitza (który zdobył w tym sezonie 21 goli) oraz Tadeusza Geisslera (który zdobył w tym sezonie 19 goli. Eryk Heidenreich odmówił gry w reprezentacji Polski, bo nawet w najmniejszej części nie czuł się Polakiem. W następnym sezonie klub uplasował się w ekstraklasie na 5 miejscu (po rundzie wiosennej był wicemistrzem, aczkolwiek byłby pierwszy gdyby nie walkower w meczu z Warszawianką.
Lata 30. XX wieku
Pod koniec lat 20. i na początku lat 30. klub wyraźnie osłabł, a efektem tego był spadek do śląskiej ligi okręgowej w 1929 roku (wówczas zwaną ''Klasą A'' a od 1931 ''Ligą Śląską''). W 1932 udało się piłkarzom 1. FC wywalczyć w niej pierwsze miejsce, co było równoznaczne ze zdobyciem tytułu mistrza (polskiej części) Górnego Śląska. W barażach o grę w ekstraklasie 1. FC rozegrał dwumecz ze zwycięzcą Kieleckiej Ligi Regionalnej - klubem Warta Zawiercie (oba mecze wygrane - 5:2 i 6:2) oraz dwumecz ze zwycięzcą Krakowskiej Ligi Regionalnej - klubem Podgórze Kraków (oba mecze przegrane - 1:2 i 1:3). W 1934 klub został ukarany grzywną za "prowokacyjne, antypolskie stanowisko.
Tego samego roku 1. FC dokonało sprzedaży swojego wychowanka - Ernesta Wilimowskiego do Ruch Chorzów - Ruchu Hajduki Wielkie za 1000 zł (odpowiednik 10 pensji listonosza) i rozegranie dwóch meczów Ruchu z 1. FC, z których dochód miał trafić do kasy katowiczan. W latach 1934-1945 w klubie grał Richard Herrmann, późniejszy reprezentant Niemiec. Klub zawieszono wczerwcu 1939 roku, gdyż w tym czasie grupował już środowiska niemieckie o skrajnie nacjonalistycznych sympatiach.
Klub został jednak reaktywowany przez niemieckie władze podczas II wojny światowej, które starały się zrobić z niego niemiecką wizytówkę piłkarskiego Śląska i sprowadzili do niego byłych reprezentantów pochodzących z Katowic, jak Ewald Dytko, Erwin Nyc i Ernest Wilimowski. Jednak klub nie osiągnął zbytnich sukcesów w rozgrywkach "Gauliga Schlesien" (śląskiej ligi). W sezonie 1941klub uplasował się na 4 pozycji, w sezonie 1942 na 7 pozycji, w sezonie 1943 na 8 pozycji, a w sezonie 1944 na 7 pozycji. Wielu piłkarzy odeszło z drużyny, Erwina Nyca i Ewalda Dytka wcielono doWehrmachtu, Wilimowski wyjechał w głąb Niemiec. W ostatnim niedokończonym sezonie – 1945 1. FC zajmował pierwsze miejsce w tabeli. Klub przestał istnieć w 1945 roku wraz z wkraczaniem oddziałów Armii Czerwonej do III Rzeszy.
Traditionsgemeinschaft 1. FC Kattowitz
Po drugiej wojnie światowej mieszkańcy Katowic, którzy mieli pochodzenia niemieckie uciekli lub zostali wypędzenii do Niemiec. Większość z nich udała się do miejscowości Salzgitter. Właśnie tam 1965 roku były prezydent klubu Georg Joschke utworzył "Traditionsgemeinschaft 1. FC Kattowitz" (z niem. wspólnota tradycji klubu 1. FC Kattowitz) podczas których regularnie spotykali się byli piłkarze 1. FC Kattowitz tacy jak: Emil Görlitz, Otto Heidenreich i Ernst Joschke. Miasto Salzgitter sfinansowało także "Izbę Pamięci klubu 1. FC Kattowitz" (Heimatstube des 1. FC Kattowitz).
W 1980 roku miasto Salzgitter uroczyście obchodziło jubileusz 75. rocznicy utworzenia klubu.[4] Właśnie wtedy przekazano do archiwum miastu Salzgitter cenne dokumenty m.in.[5] Dokument 25-letniej rocznicy klubu, Pierwszej Kronika Klubu oraz Album Klubu, który zawierał setki zdjęć i dokumentów. Album Klubu początkowo sądzono, że zaginął lecz został on ukryty po wojnie w Katowicach, Emil Görlitz przemycił go do Niemiec Wschodnich, a następnie przemycił go do Salzgitter. Tradycja wspólnoty (Traditionsgemeinschaft) istniało do 1990 r.
Stadion
Początkowo piłkarze grali na dzisiejszym placu Andrzeja (dzieląc go z Dianą Kattowitz). W 1920 roku klub dostał zgodę na dzierżawę terenów niedaleko parku Kościuszki, gdzie wybudował stadion. Okazyjnie grała tu także drużynaRuchu Hajduki Wielkie. Po II wojnie światowej stadion przejął Wojewódzki Milicyjny Klub Sportowy (późniejsza Gwardia Katowice / Policyjny Klub Sportowy Katowice). Boisko to istnieje do dnia dzisiejszego lecz jest w złym stanie. W1928 na stadionie 1. FC odbył się pierwszy w historii mecz reprezentacji Polski na Śląsku. Przy 20 000 kibiców Polska wygrała z Szwecją 2:1. Na stadionie tym kilkakrotnie rozegrano mecze pomiędzy reprezentacją polskiego i niemieckiego Śląska. W 1930 władze miasta odmówiły dzierżawy tego stadionu klubowi i drużyna przeniosła się na stadion na Muchowcu, który został otwarty w 1934 roku. W dniu inauguracji nowego stadionu klub przegrał 1:5 z silną wówczas drużyną Tennis-Borussią Berlin.
Reaktywacja w XXI wieku
W grudniu 2006 roku miało miejsce pierwsze spotkanie założycielskie w celu reaktywacji klubu. 1. FC Katowice został zarejestrowany w sądzie 13 kwietnia 2007 roku i zgłoszony do Okręgowego Związku Piłki Nożnej (OZPN). Śląski Związek Piłki Nożnej (ŚZPN) przyjął klub w maju 2007 roku. Reaktywowany klub ma tak jak dawniej biało-czarne barwy i ten sam herb. Piłkarze i piłkarki klubu grają w strojach firmy ZINA (białe koszulki i czarne spodenki, rezerwowy strój jest cały czarny). Trenerem został Dariusz Wolny, były piłkarz GKS-u Katowice, w którym grał w latach 1991-1994 strzelając dla niego w ekstraklasie 30 bramek.
W sezonie 2007/2008 dopuszczono drużynę męską do rozgrywek B-klasy. W klubie utworzono również drużynę kobiecą występującą obecnie w Ekstralidze i drużynę juniorów grającą w Okręgowej Lidze Juniorów. Planowane jest także utworzenie szkółki piłkarskiej dla dzieci. W sezonie 2007/2008 drużyna męska 1. FC Katowice zajęła 1. miejsce w B-klasie i przez co awansowała do rozgrywek A-klasy sezonu 2008/2009. Obecnie, po reaktywacji klubu stadionem domowym jest boisko "Rapid" będące własnością MOSiR Katowice położone przy placu Alojzego Budnioka w centrum Katowic (pomiędzy ulicą Chorzowską, J. N. Stęślickiego i M. Grażyńskiego). Wstęp na mecze 1. FC Katowice jest bezpłatny. W 2009 roku męska piłka oddzieliła się od damskiej
Prezesem STOWARZYSZENIA KS.1FC KATOWICE został Wojciech Koczubik a wiceprezesem Krzysztof Ziemba. Skupił się on na kultywowaniu klubowych tradycji - zorganizował turnieje ku pamięci wielkich piłkarzy E.F.C Katowice: E. Wilimowskiego i K. Kossoka, które odbywają się corocznie na obiekcie w Szopienicach. Na chwilę obecną w szeregach klubu zrzeszonych jest 115 zawodników (w tym 90. dzieci w wieku od 5 do 13 lat).